برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که...

آن سوی پرچین خیال خانه من کیم؟ :) سرآغاز تماس با من به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشتغصه هم ، خواهد رفتآن چنانی که فقط ،خاطره ای خواهد ماندلحظه ها عریانندبه تن لحظه خود ، جامه اندوه مپوشان هرگزتو به آیینهنهآیینه به تو ، خیره شده است تو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندید و اگر بغض کنیآه از آیینه دنیا ، که چه ها خواهد کرد#سهراب_سپهری طبقه بندی موضوعی کتاب (۳) دله دیگه گاهی می خواد ب برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......

بر خلاف هر بار کتاب خواندنم که کتاب را در آغوش می گرفتم و درازکشیده به سقف زل می زدم؛این بار دلم می خواست با همین بلوز و شلوار نخیِ تنم پا برهنه بدوم به سمت خیابان و خدا را وسط خیابانِ شلوغی در آغوش بکشم و گریه کنم،در آغوش بکشم و روی ماهش را ببوسم. احساس می کنم این اولین کتابی است که خواندم و این کتاب بهترینِ کتاب هاست. یونسِ داستان ابدا شبیه به من نبود اما موقعیت هایش انگار که روزگاری تجربه اشان کرده باشم و همه ی ما نوع دیگرش را شاید؛تجربه کرده ایم و می کنیم. کتاب سراسر قابل لمس بود و دور نبود و همین دور نبودنش یک دنیا بود. توی سرم انگار یونس حرف می زد، سایه حرف می زد، علی حرف می زد و یک همه برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که......